ΣΤΟ ΚΑΪΡΟ

Η "Γέφυρα των Λεμονιών", είναι μιά σιδερένια γέφυρα που περνάει πάνω από τις γραμμές των τραίνων, μιά και ο Κεντρικός Σιδηροδρομικός Σταθμός Bab el Hadid είναι εκεί πίσω αριστερά, στην πλατεία που μέχρι πρόσφατα λεγόταν Ramsis Square.

Οι ντόπιοι τη λένε Kubri el Lemoun, ενώ οι λεβαντίνοι αντί γιά Pont des Citrons ή Lemon Bridge, τη λέγαν πάντα Pont Limoun.

Στην είσοδο της γέφυρας, ήταν παλιά μιά υπαίθρια λαχαναγορά, κι ίσως γι αυτό την είπαν έτσι, όπως στα δικά μας Λεμονάδικα.

Από δω και πίσω μας, είναι η βόρεια συνοικία του Καϊρου που λέγεται Σούμπρα, παράλληλα με τον Νείλο, που τα παλιά τα χρόνια πλημμύριζε κάθε καλοκαίρι με τις βροχές στη λίμνη Βικτόρια. Κι ενώ η Σούμπρα χτίστηκε τον 19ο αιώνα ως παραθεριστικός τόπος γιά τους πασάδες και τους μπέηδες, με τα χρόνια έγινε στέκι των Κοπτών, των Ελλήνων, των Μαλτέζων και φυσικά των (επίσης φτωχών) Αιγυπτίων.

Από την άλλη μεριά, απέναντι, περνάς προς το κέντρο του Καϊρου, από την οδό Emad el Dine (όπου ήταν τόσο το Ελληνικό Προξενείο όσο και η Ένωση Αποφοίτων Αμπετείου), και φτάνεις στην πρώην Sharee Fouad και νυν 26ης Ιουλίου, όπου βρίσκονταν τα Μικτά Δικαστήρια, το Σινεμά Ρίβολι, τα καταστήματα Σέμλα, και φυσικά η Αμπέτειος Σχολή.

Η Sharee Fouad τελειώνει αριστερά στην Πλατεία της Όπερας, με το άγαλμα του Ιμπραήμ πάνω στο άλογο να δείχνει με το δάχτυλο την Ελλάδα, και ο κήπος της Εζμπεκία, που μέσα είχε το αναψυκτήριο Green Park (είδα εκεί τόσο τον Νίκο Γούναρη όσο και τον Μανώλη Χιώτη με την 13άχρονη Μαίρη Λίντα), και στα κάγκελα του κήπου γύρω-γύρω, κρεμασμένα, μεταχειρισμένα βιβλία αγγλικά, γαλλικά, ελληνικά, ιταλικά και λίγα αραβικά.

Έξη χρόνια στο Γυμνάσιο, διέσχιζα αυτή τη γέφυρα πεζή, γιά να κάνω οικονομία τα 2 γρόσια του τραμ, και να τ' ακουμπίσω το απόγευμα στην Εζμπεκία, 1 γρόσι το βιβλίο, να φτιάξω τη βιβλιοθήκη μου. Όταν με το καλό κυκλοφόρησαν τα Νέα Ελληνικά του Ρένου Αποστολίδη, μου χρειαζόταν μιά βδομάδα ποδαρόδρομος, γιατί το περιοδικό κόστιζε 10 γρόσια!

Το είπα αυτό μιά μέρα στον Ρένο, κι εκείνος ο αφιλότιμος όταν πήγε στο Κάϊρο γιά την ιστορία του Μεγαλέξανδρου, επεχείρησε να κάνει με τα πόδια τη διαδρομή του πάλαι ποτέ "θαυμαστή" του, τιμής ένεκεν... Μου τόπε όταν γύρισε, και με πιάσανε τα κλάμματα.