Διανύομε τον μήνα του Ραμαζανιού.
Στη Δύση του ηλίου, το κανόνι.
Πριν την Ανατολή, μέσα στην ησυχία της νύχτας, ο Μουσαχαράτι (Ξυπνητής):
"Έσχα γιά νάϊεμ, Ιάλλι μπιτ ντάϊεμ"
(Ξύπνα κοιμισμένε, εσύ που νηστεύεις")
Κι η σιωπή σπάει, με φωνές, μουσικές εξαίσιες, πολυφωνική δυσαρμονία.
Ζωή με Ζ κεφαλαίο.
Κάθε χρόνο, με το Ραμαζάνι, βγαίνουν οι νέες ποικιλίες των χουρμάδων.
Και κάθε χρόνο, οι πωλητές της μεγάλης αγοράς του Ροντ ελ Φάραγκ, δίνουν τις νέες ονομασίες στις ποικιλίες των ποιοτήτων.
Φέτος, η καλύτερη (και ακριβότερη) ποιότητα, ονομάστηκε Νασράλλα.
Η δεύτερη σε ποιότητα, αλλά αρκετά ακριβή, ονομάστηκε Ούγκο Τσάβεζ.
Η πιό φτηνή και κακή ποιότητα, φυσικά, Μπους!
Ευλογημένο ραμαζάνι.
Τρίτη, Οκτωβρίου 10, 2006
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Αχ να χαμε τώρα δυό φρέσκους χουρμάδες ...
α.φ
Δημοσίευση σχολίου